ඉස්ලාම් දහම අනුව සමහර අය පින් කළත් අපායට යන්නේ ඇයි?(According to Islam, why do some people go to hell even if they do meritorious deeds?)

 

ඉස්ලාම් දහම අනුව කුසල් සහ අකුසල් යන්න තීරණය කරනු ලබන්නේ මිනිසාගේ මැවුම්කරු වන අල්ලාහ් දෙවිදුන් විසිනි. එසේ තිබියදී මිනිසා විසින් සමහර දේවල් පින් ලෙසත් සමහර දේවල් පව් ලෙසත් වර්ග කිරීම වරදකි. අල් කුරානයෙන් මිනිසාට ස්වර්ගයට යන මාර්ගය සහ අපායට යන මාර්ගය වෙන් වෙන් වශයෙන් පෙන්වා දී තිබේ. අල් කුරානයේ එක් තැනක මෙසේ සඳහන් වේ. "(අල්ලාහ් නොවන දේවල් වෙනුවෙන්) මහන්සියෙන් ක්‍රියා කරයි. (එහෙත් මරණයෙන් පසු) දළු දමමින් දැවෙන ගින්නෙහි ඇතුළු වෙයි" (කුරානය 88:3-4). මේ හේතුවෙන් තමන් කරන ඕනෑම කුසල් ක්‍රියාවක් තම මැවුම්කරු විසින් පෙන්වා දෙන ලද ඒවා විය යුතුය. 

ඉස්ලාම් දහම අනුව ස්වර්ගය අත්කර ගැනීම සඳහා මුලික අවශ්‍යතාවයක් වන්නේ නැමදීමට එකම සුදුස්සා අල්ලාහ් බව විශ්වාස කිරීමයි. ඒ අනුව නබිවරුන්ට හෝ දේවදුතයින්ට හෝ සාස්තෘවරුන්ට හෝ හිස නමා නැමදිය නොහැකිය. තවද අල්ලාහ්ගෙන් පමණක් සිදු කල යුතු ප්‍රාර්ථනාවන් ඔහුගේ මැවීම් තුලින් ඉටු කර ගැනීමද විශාල වරදකි. ඒ හැරුණු විට අල්ලාහ් වෙනුවෙන් දිය යුතු පඬුරු වෙනත් අය වෙනුවෙන් සිදු කිරීමද අල්ලාහ් වෙනුවෙන් සිදු කල යුතු කැප කිරීම් වෙනත් අය වෙනුවෙන් සිදු කිරීමද අපා ගත වන දේවල් වේ. 

මුස්ලිම්වරයෙකු අනුගමනය කල යුත්තේ අල් කුරානය සහ නබිතුමාගේ මග පෙන්වීම පමණි. ඊට එරෙහිව යමින් කොපමණ පින් දහම් කලත් ඒවාට කුලිය ලැබෙන්නේ නැත. මෙම කුර්ආන් වැකියෙන් එම කරුණ පෙන්වා දී තිබේ. "ක්‍රියාවලින් විශාල ලෙස පාඩු වුවන් ගැන නුඹලාට අප දැනුම් දෙන්න දැයි (නබි තුමනි) නුඹ අසන්න! ඔවුන්ගේ උත්සාහයන් මෙලොව ජීවිතයේදීම නිෂ්පල විය. නියත වශයෙන්ම ඔවුන් තමන් යහ කම් කරන බවට සිතාගෙන සිටිති" (කුරානය 18:103-104).

නබිතුමා විසින් ඉස්ලාම් දහම සම්පුර්ණ කරන ලදී. ඒ අනුව නබිතුමා විසින් පෙන්වා නුදුන් දේවල් දහම තුලට එක් කිරීම නිරයට යන ක්‍රියාවක් වේ. එවැනි දේවල් සඳහා ආනිසංස ලැබෙන්නේ ද නැත. 

නබිතුමා පවසා ඇති පරිදි දහම තුලට අලුතින් එක්කරන සියලුම දේවල් නොමග ගිය දේවල් වේ. නොමග ගිය සෑම දෙයක්ම නිරයට ය. එසේ තිබියදී ඇතැම් අය මිය ගිය සාස්තෘවරුන්ගේ සොහොන් ආශ්‍රිතව ෂරියාවෙන් පෙන්වා නොදුන් නොයෙකුත් අලුත් ඇදහිලි සිදු කරන්නේය. උදාහරණයක් ලෙස මිය ගිය අය වෙනුවෙන් සතුන් කැප කරන්නේය. එහෙත් කුරානයට අනුව සතෙක් කැප කල හැක්කේ අල්ලාහ් වෙනුවෙන් පමණි. තවද මිය ගිය අය වෙනුවෙන් පඬුරු දමන්නේය. මෙම කුර්ආන් වැකිය අනුව එසේ කිරීම වරදක් වේ. "පවසනු, මාගේ සලාතය, මාගේ කැපකිරීම්, මගේ ජීවිතය, මාගේ මරණය ආදිය ලොවැසියන්ගේ සමිඳුන් වන අල්ලාහ්ටම වේ. ඔහුට සමානයන් නොමැත. එසේ මට අණ කරනු ලැබ ඇත."(කුරානය 6:162). තවත් කුර්ආන් වැකියක මෙසේ සඳහන් වේ. "නුඹගේ සමිඳුන් ඔහුට හැර වෙනත් කිසිවෙකුට නැමදුම් නොකළ යුතු යැයිද දෙමව්පියන්ට යහකම් කරන ලෙසද අණ කරන්නේය" (කුරානය 17:23). මේ නිසා අල්ලාහ්ට මිස වෙනත් කිසිවෙකු වෙනුවෙන් පඬුරු දැමීම හෝ ඔවුන් හරහා ප්‍රාර්ථනා කිරීම නිසා කොපමණ පින් දහම් කලත් ස්වර්ගය අහිමි වීමට හේතුවක් වේ. 

ඇතැම් අය කොපමණ පින් දහම් කලත් ඔවුන් කල ඇතැම් වැරදි නිසා ස්වර්ගය නොලැබී යන්නේය. ඔවුන් ලෞකික ජීවිතයේදී කල වැරදි ඊට හේතුවකි. නබි තුමා පැවසූ හදිසයක දැක්වෙන පරිදි ඇතැම් අය විනිශ්චය දිනයේදී උහද් කන්ද තරම් පින් ඇතුව පැමිණෙන්නේය. කෙසේ වෙතත් ඔවුන් අනුන්ගේ ඕපාදුප කතා කිරීම වෙනුවෙන්ද, අනෙක් අයගේ උරුමයන් කොල්ල කෑම නිසාද, ණයට ගත් මුදල් ආපසු නොගෙවීම නිසාද ඒවාට හිලව් වශයෙන් තමන් ගෙනවිත් ඇති කුසල් වලින් වන්දි ගෙවීමට සිදු වන්නේය. කුසල් අවසාන වූ පසු අනෙක් අයගේ අකුසල් භාර ගැනීමෙන් වන්දි ගෙවීමට සිදු වේ. මේ හේතුවෙන් ඔවුන් කොපමණ පින් කර තිබුනත් ස්වර්ගය ලැබෙන්නේ නැත. 

By Fasy Ajward.B.Sc(Special)Hons.

Ex: Research officer at Ceylon Institute of Scientific and Industrial Research.

https://www.facebook.com/thetruepathofislam
http://truepath1.blogspot.com/
Twiter:- thetrue_path