The True Path

කිසිම දෙයක් ඉබේ ඇති වන්නේ නැත. අල්පෙනෙත්තක් සෑදීමට පවා යම් කිසිවෙකු මැදිහත් විය යුතුය. එසේ තිබියදී විශ්වය ඉබේ නිර්මාණය විය හැකිද?  විශ්වයේ ප්‍රසාරණය ගැන සැලකීමේදී ඊට ආරම්භයක් තිබිය යුතු බව විද්‍යාඥයින් විසින් නිගමනය කොට තිබේ. එසේ නම් ඊට නිර්මාණ කරුවෙක්ද සිටිය යුතුය. කෙසේ වෙතත් මෙම නිර්මාණකරු දෙවියන් බව පිළිගැනීමට බොහෝ අය මැලි වන්නේය. විශ්වය දෙවියන්ගේ මැවීමක් බව පිලි නොගන්නා විද්‍යාඥයින් විසින් ඉදිරිපත් කරන සෑම තාර්කික විසඳුමකම යම් කිසි අඩුවක් දැකිය හැකිය. මේ හේතුවෙන් මිනිසා විසින් දැනට ඉදිරිපත් කර ඇති කිසිම මත වාදවාදයකින්  විශ්වය ඇතිවූ අකාරය අංග සම්පුර්ණව විස්තර කිරීමට හැකිවී නැත. දෙවියන් පිලිබඳ විශ්වාසයෙන් තොරව විශ්වයේ බිහිවීම සම්බන්දයෙන් ඉදිරිපත් කොට ඇති ප්‍රධාන මතයක් වන්නේ මහා පිපිරුම් වාදයයි. කෙසේ වෙතත් එම වාදය තුලින් මහා පිපිරුම ඇති කිරීම සඳහා පසුබිම සකස් කලේ කව්රුන් දැයි විස්තර කොට නැත. එපමණක් නොව එම පිපිරුමෙන් පසු සැලසුම් සහගත විශ්වයක් ඇති වූයේ කෙසේද යන්න ගැටලුවකි.  විශ්වයේ බිහිවීම පමණක් නොව ඒ තුල බොහෝ ස්වභාවික නීති ක්‍රියාත්මක වන්නේ කෙසේදැයි මෙතෙක් සොයාගෙන නැහැ. තවද විශ්වය තුල

පුජක පක්ෂයක් නැති එකම ආගම ඉස්ලාම් වේ. මේ නිසා මුහම්මද් නබිතුමාගේ අභාවයෙන් පසු ඉස්ලාම් දහම රැක ගැනීම සහ ප්‍රචාරය කිරීමේ වගකීම මුස්ලිම්වරුන් සියලු දෙනා වෙත අඩු වැඩියෙන් පැවරෙන්නේය. විශේෂයෙන්ම එය ආගමික විද්වතුන්ගේ වගකීමකි.  ඉස්ලාම් දහමේ බොහෝ දේවල් ක්‍රියාවත් සමග බැඳී පවතින්නේය. මේ නිසා මුස්ලිම්වරයෙකුගේ ක්‍රියා කලාපය පවා දහම ප්‍රචාරය කිරීම සඳහා වැදගත් වේ. ඒ අනුව මුස්ලිම්වරයෙකුගේ කතා බහ, ගනුදෙනු, සමාජ ක්‍රියා කලාපයන්, අසල්වැසි සම්බන්දයන් යන සියල්ලම දහම ගැන ප්‍රචාරය කිරීමේ මාධ්‍යක් ලෙස භාවිතා කල හැකිය.  සමස්තයක් ලෙස ගත් කල ඉස්ලාම් දහම, මුස්ලිම්වරුන්ගෙන් බලාපොරොත්තු වන්නේ අල්ලාහ්ගේ ඒකීයත්වය පිළිගෙන ඔහුගේ කැමැත්ත අනුව ජිවත් වීමයි. ඒ අනුව සෑම මුස්ලිම්වරයෙකුම අල්ලාහ් නියෝග කොට ඇති සලාතය නිසි ලෙස ඉටු කල යුතුය. ධනවතුන් විසින් වසරක් පාසා ඔවුන්ට නියමිත සකාත් ඒවා ලැබීමට නියමිත අය වෙනුවෙන් ලබා දිය යුතුය. සෑම වසරකම රමළාන් මාසයේදී උපවාස කල යුතුය, තවද හැකියාව තිබෙන අය විසින් හජ් වන්දනය ඉටු කල යුතුය. මේවා සිදු කරමින් නබිතුමා පෙන්වා දෙන ලද මාර්ගයේ ගමන් කිරීමට සෑම උත්සාහයක්ම ගත යුතු ය. එය ස්වර්ගයට

ඉස්ලාම් යනු සම්පුරණ ජීවන මාර්ගයකි. ඒ අනුව මුස්ලිම්වරයෙකු වෙළඳාම් කළ යුත්තේද ඉස්ලාම් දහමින් පෙන්වා දී ඇති රාමුව තුලය. මේ හේතුවෙන් මරණයෙන් පසු ජීවිතය විශ්වාස කරන නියම මුස්ලිම්වරයෙකු වෙළඳාම් කිරීමේදී බොරු කීම, වංචා කිරීම, රැවටීම ආදී වැරදි කිසිසේත්ම නොකළ යුතුය. කිරුම් මිනුම් සම්බන්දයෙන් සුහෙයිබ් නබි තුමා ඔහුගේ ජනයා අමතමින් මෙසේ අවවාද කොට තිබේ. "මාගේ ජනයිනි! කිරුම් මිනුම් කටයුතු සාධාරණව ඉටු කරනු. මිනිසුන්ට (දිය යුතු) ඔවුන්ගේ වස්තුව අඩු නොකරනු. භූමියේ අපරාධ කරමින් සැරිසැරීම් නොකරනු" (කුරානය 11:85). එසේ තිබියදීත් මුස්ලිම් වරයෙක් ජනතාවට වංචා කොට වෙළඳාම් කරන්නේ නම් ඔහු කරනු ලබන කුසල් ක්‍රියා වල නියම ප්‍රතිපල ලබා ගැනීමට හැකි වන්නේ නැත. එපමණක් නොව ඔහු අල්ලාහ්ගෙන් කරන ප්‍රාර්ථනයන් පවා ඉටු වන්නේ නැත. ඉස්ලාම් දහමේ තවත් විශේෂයක් වන්නේ පොලිය තහනම් කොට වෙළඳාම අනුමත කොට තිබීමයි. මේ සම්බන්දයෙන් කුරානය මෙසේ පවසයි. "වෙළඳාම පොලිය මෙන්ම වන්නේයැයි ඔවුන් පැවසුහ. එහෙත් අල්ලාහ් පොලිය තහනම් කොට වෙළඳාම අනුමත කොට ඇත" (කුරානය 2:275). මේ නිසා මුස්ලිම්වරයෙකුට සෑම පොළි ගනුදෙනුවකින්ම වැළකී සිට

ඉස්ලාම් යනු අල්ලාහ්ව කේන්ද්‍ර ගත කර ගත් දහමක් වේ. ඒ අනුව අල්ලාහ් හැර වෙනත් දේවල් වලින් පිහිට පැතීම ඉස්ලාම් දහමින් අනුමත කරන්නේ නැත. මන්ත්‍ර ගුරුකම් ආදියෙන් උදව් පැතීම මෙම කාණ්ඩයට අයත් වන්නේය. මේවා මිත්‍යා විශ්වාසයන් ලෙස සලකනු ලැබේ. උක්බා බින් ආමීර් රලි තුමා විසින් වාර්තා කරන හදිසයක මෙසේ දැක්වේ. එක් කණ්ඩායමක් නබිතුමා වෙත පැමිණි අවස්ථාවේදී එතුමා ඔවුන්ගෙන් එක් අයෙකු පමණක් හැර අනෙක් නවදෙනාටම අතට අත දී පිළිගත්තේය. මේ ගැන අවධානය යොමු කල සහාබවරු එවැනි දෙයක් කිරීමට හේතුව කුමක්දැයි නබි තුමාගෙන් විමසුවෝය. එවිට නබිතුමා පවසා තිබෙන්නේ ඔහු සුරයක් පැළඳ ඇති නිසා එසේ කල බවයි. මේ ගැන දැනගැනීමට ලැබීමෙන් පසු එම තැනැත්තා එම සුරය ගලවා විසි කළේය. ඉන් පසු නබිතුමා ඔහුටත් අතට අත දී පිලි ගත්තේය. මෙම සිදුවීමෙන් පසු නබිතුමා සහාබවරුන් අමතා මෙසේ පැවසුවේය. "සුර පැළඳ සිටින ඕනෑම කෙනෙක් ෂිර්ක් කරන්නේය" (අහ්මඩ් 16969). (මෙම හදිසය සහිහ් බව ෂෙයික් අල්බානි දැනුම් දෙන්නේය). එසේ තිබියදී ඇතැම් මුස්ලිම්වරුන් පවා ආරක්ෂාව පිණිස සුර පළඳින්නෝය. තවත් සමහරු මැතිරීමෙන් රෝග සුව කර ගැනීමට උත්සාහ කරන්නෝය. එහෙත් ඉස්ලාම් දහම

මිනිසා මොනතරම් ස්වාදීන යැයි සිතුවත් ඔහු අන්ත අසරණ තත්වයට පත්වූ අවස්ථාවකදී පිහිට වීමට සිටින්නේ අල්ලාහ් පමණි. ඇයිද යත් අල්ලාහ් මිනිසාගේ මැවුම්කරු ය. ඒ අනුව මිනිසා අල්ලාහ් කෙරෙහි අචල විශ්වාසයෙන් යුතුව යමක් අයද සිටියේ නම් ඔහුට එය ලබා නොදී හරින්නේ නැත. සත්‍ය වශයෙන්ම අල්ලාහ් හැර මිනිසාගේ අවශ්‍යතා ඉටු කිරීමට වෙනත් දෙවි කෙනෙකු නැත.  විශේෂයෙන්ම අසාධාරණයට ලක් වූ අයගේ කන්නලව්වලට අල්ලාහ් පිළිතුරු ලබා දෙන්නේය. එය මිනිසාට පමණක් නොව සතුන්ට පවා එකසේ බල පාන්නේය.   කෙසේ වෙතත් යම් කිසිවෙකු අල්ලාහ් තම ප්‍රාර්ථනාව ඉටු කරයිදෝ යන සැකයෙන් සිටින්නේ නම් ඔහුගේ ප්‍රාර්ථනයන් ඉටු කරන්නේ නැත. එපමණක් නොව අල්ලාහ් සමග වෙනත් දේවල් ආදේශ කිරීමද ප්‍රාර්ථනයන් ඉටු නොවීමට එක් හේතුවකි. මේ නිසා අල්ලාහ්ගෙන් ප්‍රාර්ථනා කිරීමේදී සාස්තෘ වරුන්ව අතර මැදියන් ලෙස පත් කර ගැනීම හෝ වෙනත් පිළිම වලින් උදව් පැතීම කිසිසේත්ම නොකළ යුතුය.     අල් කුරානයේ මෙසේ සඳහන් කොට ඇත. "මාව (අල්ලාහ්ව) අමතන්න, මම නුඹලාට පිළිතුරු දෙන්නෙමි. කවරහු මට නැමදුම් කිරීමෙන් ඈත්වී අහංකාරකම් පෙන්වන්නේද, ඔවුහු නින්දාවට පත්වූවන් ලෙස නිරයට ඇතුලුවන්නෝයැ'යි නුඹලාගේ ස

කෙනෙකුගේ යෞවනය ඔහුගේ ජිවිතයේ දී ලබන ස්වර්ණමය අවස්ථාව වේ. එහෙත් එය නිවැරදි මාර්ගයට යොමු කල හැකි වන්නේ ළමා කාලයේදී ම ඔවුන්ට නිවැරදි මාර්ගය පෙන්වා දුන්නේ නම් පමණි. ඉස්ලාම් දහම අනුව එය දෙමව්පියන්ට පැවරෙන පරම වගකීමක් ද වේ. අල් කුරානය ඒ සම්බන්දයනේ තරයේ අවවාද කොට ඇත. මේ නිසා ළමුන්ව නිසි මගට ගැනීම වෙනුවෙන් දෙමව්පියන් ආදර්ශමත් අන්දමින් ජිවත් වීම ඉතාමත් වැදගත් කොට සැලකිය යුතුය. ඇයිද යත් ළමා කාලයේදී අවවාදයට වඩා ආදර්ශය ඉතා ඉහලින් ක්‍රියා කරන නිසාය. එය නිසි කලට සිදු නොවුයේ එනම් දරුවන්ව නිසි මගට ගැනීම ඉතා දුෂ්කර කාර්යයක් වනු ඇත. මේ නිසා කුඩා අවදියේදීම සලාතයේ සහ උපවාසයේ මෙන්ම අනෙක් ආගමික වත් පිළිවෙත්හි වැදගත්කම පෙන්වා දීමට වග බලා ගත යුතුය.  නිවැරදි මාර්ගයේ සිටින දරුවන් ගැන දෙමව්පියන් ට මෙන්ම සමාජයටද සතුටු විය හැකිය. තරුණ සහාබා වරුන් නබි තුමා ළඟ සිටීම නිසා දේව විශ්වාසය ගැන හොඳ අධ්‍යාපනයක් ලැබුවෝය. ඒ ගැන ජුන්දුබ් රලි තුමා මෙසේ වාර්තා කරන්නේය. "අපි නබි සල් තුමා ළඟ සිටි ශක්තිමත් තරුණයින් වූයෙමු. තවද එම සමයේදී අපි අල් කුරානය ඉගෙන ගැනීමට පෙර ඊමානය ගැන ඉගෙන ගත්තෙමු. පසුව අපි කුරානය ඉගෙන ගත් අතර එම