මිනිසා අල්ලාහ්ගේ ආශීර්වාදවලට කෘතඥතාව පෙන්වනවාද? (Does man show gratitude for Allah's blessings?)
.jpg)
සෑම ජීවියෙකුම අල්ලාහ්ගේ දායාදයන් අසීමිත ලෙස බුක්ති විඳින්නේය. කිසිවෙකුට ඒවායේ තරම මෙතෙකැයි ගණන් කිරීමට පවා නොහැකි ය. එම කරුණ අල් කුරානයේ මෙසේ දැක්වේ. "නුඹලා අල්ලාහ්ගේ දායාදයන් ගණනය කලේ නම් නුඹලාට කිසිදාක එය ගණන් කල නොහැකිය" (කුරානය 14:34). අල්ලාහ් මිනිසා වෙනුවෙන් අසීමිත විශාලත්වයකින් යුතු විශ්වයක් මවා ඇත. පෘථිවිය ගැන සැලකීමේදී එහි ආරක්ෂාව වෙනුවෙන් වියනක් මවා ඇත. කලට වේලාවට වරුසාව වස්සවන්නේය. ඇල දොළ ගංගා මගින් මිනිසාට ප්‍රනීත ජලය ලබා දෙන්නේය. නොයෙකුත් වර්ගයේ පලතුරු සහ බෝග අහාරය පිණිස ලබා දෙන්නේය. නැව් ගමනාගමනය සඳහා මුහුද වසඟ කොට දී ඇත. එහි ඇති මසුන් අහාරය පිණිස ලබා දී ඇත. මේ සෑම දෙයක්ම ලබා දුන් අල්ලාහ්ට කෘත ගුණ දැක්විය යුතු නොවේද? වරක් දාවුද් නබි තුමා අල්ලාහ් හට ප්‍රාර්ථනා කරමින් "මගේ සමිඳුනි ඔබ ලබා දී ඇති දායාදයන්ට මා කෙසේ නම් ස්තුති කරන්නදැයි" පැවසුවේය. එවිට අල්ලාහ්,. "ඕ දාවුද් ඔබ මා හට ප්‍රමාණවත් ලෙස ස්තුති කළේයැයි" දැනුම් දුන්නේය. ඇත්ත වශයෙන්ම අල්ලාහ් තමන්ට ලබා දී ඇති දායාදයන් මෙතෙකැයි පැවසිය නොහැකි බව තේරුම් ගැනීමත් අල්ලාහ් හට ස්තුති කිරීමකි.
මිනිස් සිරුරේ ඇති අභ්‍යන්තර අවයව සියල්ලම ක්‍රියා කරන්නේ ස්වයංක්‍රියව ය. එසේම මිනිසාගේ බාහිර අවයව ක්‍රියා කරන්නේ සිතෙන් දෙන සංඥාවන් ඔස්සේය. මේ ගැන මිනිසා සිතා බලා අල්ලාහ්ට තුති පිදිය යුතු නොවේද? මිනිස් සිරුරේ ඇති එක් අවයවයක් හෝ උපතින්ම ආබාදිත වුයේ නම් කිසිම වෛද්‍යවරයෙකුට එය අළුත්වැඩියා කළ නොහැකිය. එසේ නම් ඒවා කිසිම අයකිරීමකින් තොරව ලබා දුන් අල්ලාහ්ට අප කොතරම් නය ගැති විය යුතුද? මිනිසාට උපතින්ම ලැබී තිබෙන ඇස්දෙක කොතරම් වටින්නේද? ඇස්දෙක නොතිබෙන්නට මේ ලෝකය දිහා බැලිය හැකිද? එවිට අපගේ ජීවිතය කොතරම් දුක්ඛිය වනු ඇත්ද? අල්ලාහ් අපට කන් දෙකක්ද ලබා දී තිබේ. එහෙත් කන්දෙක නො ඇසෙන කීදෙනෙක් මොනතරම් දුකක් විඳිනවා ඇත්ද? කන්දෙක නො ඇසෙන අයට කතා කිරීමටද අවස්ථාවක් ලැබෙන්නේ නැත. ඒ සියල්ලම අංග සම්පුර්න්ව ලැබී ඇති අය අල්ලාහ්ට කොතරම් ස්තුති වන්ත විය යුතුද? ඇත්ත අවශයෙන්ම මිනිසා ආහාර රස කර කර කන්නේ දිවක් ලැබී ඇති නිසාය. තවද එම දිව භාවිතා කොට මිලියන ගණන් වචන කතා කිරීමට මිනිසාට හැකිවී තිබේ. මිනිසා ඔහුට ලැබී ඇති දායාදයන් ගැන මෙනෙහි කරන විට ඒවා ලබා දුන් අල්ලාහ්ට ස්තුති වන්ත විය නොවේද?
මිනිසාව මවා තිබෙන්නේ අල්ලාහ්ගේ මිහිපිට නියෝජිතයා ලෙසය. ඒ අනුව මිනිසාට අනෙක් ජිවින්ට වඩා විශාල වගකීමක් පැවරෙන්නේය. තවද මිනිස් ජිවිතයේ අරමුණ පැහැදිලි කර දීම සඳහා සිය දහසකට වඩා නබිවරුන් ද ඔවුන්ගේ මාර්ගයෙන් දහම් පණිවිඩද යවා තිබේ. අවසාන වශයෙන් පැමිණි දහම් පණිවිඩය අල් කුරානය වේ. එය ලොවැසියන් සියලු දෙනා වෙනුවෙන් පහළ කරන ලද්දකි.
අනෙක් ජිවින්ට මෙන් නොව මිනිසා කරන සෑම දෙයක්ම ඇගයීමකට ලක් කරනු ලැබේ. ඉන් ප්‍රධාන තැනක් ගන්නේ මිනිසා ඔහුගේ මැවුම්කරු වන අල්ලාහ්ව විශ්වාස කිරීම ය. අල්ලාහ්ව විශ්වාස නොකරන තැනැත්තා අල්ලාහ් ලබා දුන් දායාදයන්ට කෘත ගුණ දක්වන්නෙක්ද නොවේ. ඔවුන්ට මරණයෙන් පසු අල්ලාහ්ගේ කරුණාව හෝ සමාව හෝ ලැබෙන්නේ නැත.
මරණයෙන් පසු ජීවිතය සදාකාලිකය. එම ජීවිතය සමග සැසඳීමේදී ලෞකික ජීවිතය එක් දිනක් හෝ ඉන් කොටසක් ලෙස දැනෙනු ඇත. එවැනි සුළු ජිවිතයක් වෙනුවෙන් තම මතු ජීවිතය විනාශ කර ගැනීම කොතරම් මුග්ධ ක්‍රියාවක් දැයි සිතා බැලිය යුතු නොවේද? .
By Fasy Ajward.
Comments
Post a Comment