මරණයෙන් පසු ජීවිතයට ඔබ සූදානම්ද? (Are You Ready for Life After Death?)

අපි සියලු දෙනා මව් කුසේ ටික කාලයක් සිටියෙමු. පසුව කෙටි කාලයක් සඳහා මනු ලොවට පැමිණියෙමු. ඉන් පසුව අපි කැමැත්තෙන් හෝ අකමැත්තෙන් මෙලොවින්ද සමු ගන්නෙමු. ඉන් පසුව අපි තවත් ලෝකයකට යාමට නියමිතය. එහෙත් එම ලෝකයට සුදානම් නොවී ගියේ නම් කුමක් විය හැකිද?

මව් කුසේ සිටින ළදරුවා යම් කිසි දවසක ඉන් පිටතට පැමිණෙන බව කිසිසේත්ම නොසිතන්නට ඇත. එහෙත් කෙසේ හෝ එය සිදු වන්නේය. මේ බව දන්නා දෙවියන් මව් කුස තුලදීම ඔහුට මනු ලොවදී උවමනා කරන සියලුම දේවල් සුදානම් කර දෙන්නේය. උදාහරණයක් වශයෙන් අත්පා ඇතුළු අනෙක් සියලුම ශරීර අවයවයන් මව් කුසේදීම සුදානම් කර දෙන්නේය. එපමණක් නොව මව් කුසින් එලියට එනවාත් සමගම ඔහුගේ ආහාරය සුදානම් කර දෙන්නේය. මේ සියල්ලම කරන්නේ යම් අර්ථයක් ඇතුවය. එහෙත් අපි මෙලොවින් සමු ගන්නා විට මතු ලොවට අවශ්‍යකරන දේවල් අප විසින්ම සුදානම් කර ගත යුතුය. මෙලොවට පැමිණෙන විටම දෙවියන් සියල්ල සුදානම් කර දුන්නේ අපගෙන් මතු ජිවිතයට අවශ්‍යකරන දේවල් සුදානම් කර ගෙන පැමිණීමට ය. එහෙත් අපි ඊට සුදානම් නොවී මෙලොව ජීවිතය කෙලි සෙල්ලමේ ගත කලේ නම් වන පාඩුව අපටම ය.

ඇත්ත වශයෙන්ම මිනිසා ගැන සිතා බැලීමේදී ඔහුව නිර්මාණය කල දෙවි කෙනෙකු සිටිය යුතු බව පැහැදිලි ය. එවැනි දෙවි කෙනෙකු නොසිටියේ නම් මිනිසා තරම් සංකීර්ණ නිර්මාණයක් කිසිසේත්ම ඉබේ ඇතිවීමට හැකියාවක් නොමැත. මිනිසා ඉබේ ඇතිවුයේ යැයි සිතීම පවා මිනිස් බුද්ධියට කරන නිගාවකි. ඇයිද යත් ඉදිකට්ටක් පවා නිර්මාණය කිරීමට යම් නිර්මාණ කරුවෙක් සිටිය යුතුය. එසේ තිබියදී ඉතා සංකීර්ණ අවයව සමග අංග සම්පුර්ණ මිනිසෙක් ඉබේ ඇති විය හැකිද?

සෑම යන්ත්‍රයක්ම ක්‍රියා කරවිය යුත්තේ ඒ සමග ඇති අත්පොත අනුවය. එසේම දෙවියන් පහළ කල දහම් පනිවිය  මිනිසාට ලැබී ඇති අත්පොත වන්නේය. එහි සඳහන් පරිදි ජිවත් වීමෙන් මරණයෙන් පසු ජීවිතය ජය ගැනීමට හැකි වන්නේය. මිනිසාට අවසාන වශයෙන් පහළ වූ දහම් පණිවිඩය නොහොත් අත්පොත අල්-කුරානයයි. එය මුළු මහත් මිනිස් වර්ගයාටම මග පෙන්වන්නේය.. එම නිසා මරණයෙන් පසු ජීවිතය ජය ගැනීමට බලාපොරොත්තු වන සියලුම දෙනා එය පිළිපැදිය යුතුව තිබේ. එහෙත් එහි බල කිරීමක් නැත.

අල්-කුරානයේ මෙසේ සඳහන් වේ. “සෑම ආත්මයක්ම අනිවාර්‍යයෙන්ම මරණය භුක්ති විඳින්නෝය. හොඳ හා නරක ක්‍රියාවන් කල හැකි තත්වයෙන් අපි ඔබව (තබා) පරීක්‍ෂා කරන්නෙමු. පසුව ඔබව අප වෙත ගෙනෙනු ලබන්නෙමු” (Q 21:35). මින් පැහැදිලි වන්නේ මරණය නියත බවත් මරණයෙන් පසු ජීවිතය ජය ගැනීම සඳහා බොහෝ පරීක්ෂාවන්ට මුහුණ දිය යුතු බවත් ය. මේ සෑම පරික්ශාවකින්ම කෙරෙන්නේ කෙනෙකුගේ විශ්වාසයේ තරම උරගා බැලීමකි. එබැවින් වැඩියෙන්ම පරික්ෂාවට ලක් වන්නේ දෙවියන්ට වඩාත් සමීප උදවිය වේ. ඒවාට නොසැලී මුහුණ දීමෙන් මරණයෙන් පසු ජීවිතය ජය ගත හැකිය. අල්-කුරානයේ වෙනත් තැනක මෙසේද සඳහන් වේ. “(අල්ලාහ්ට වෙනත් දේ සමාන කරමින් සිට මරණයට පත්වන) ඔවුන්ගෙන් එක් අයෙකුට මරණය ළඟාවූ අවස්ථාවේ දී ඔහු, 'මගේ දෙවියනි! මාව නැවත (මනු ලොවට) හරවා යවනු මැනව'යි පවසන්නේය" තවද 'එසේ කිරීමෙන් මා හැර පැමිණි සියලුම සත් ක්‍රියාවන් කරන්නෙමි'යි පවසන්නේය. නැත! එය නිකම්ම පුහු වදනක් පමණි; ඔවුන් විනිශ්චයට කැඳවනතෙක් ඔවුන් පිටුපසින් බාධකයක් දමනු ලැබ ඇත්තේය” (Q 23:99,100). මින් පැවසෙන්නේ දෙවියන්ට සමානයන් තබන තැනැත්තා මරණයෙන් පසු ජීවිතයේදී පාදුවක්ම ලබන බවයි. 

මරණයෙන් පසු ජීවිතය ජය ගැනීමට නම් අපගේ මැවුම්කරු ගැන නිවැරදිව දැනගත යුතුය. ඔහු වෙනුවට වෙන දේවල් සඳහා නැමදුම් කිරීමෙන් පාඩුවක්ම ලබන බව ඉහත සඳහන් කුරආන් වැකිය පෙන්වා දී ඇත. එසේ නම් එම දෙවියන් කව්රුන් විය යුතුද? අල්-කුරානයට අනුව ඔහු අල්ලාහ් ය. ඔහුට සමාන වෙන කිසිවෙකු නැත. ඔහුට ආරම්භයක් හෝ අවසානයක් ද නැත. විශ්වය ගැන හැදැරීමේදී එය හොඳින් තහවුරු වන කරුණකි. එපමණක් නොව අල්-කුරානය අල්ලාහ්ගේම වදන් බව කුරානය හැදෑරීමෙන් දැනගත හැකිය. වෙන ආගම් පුස්තකවල මෙන් නොව කුරානයේ නිවැරදිතාවය පරික්ෂා කිරීම සඳහා අවශ්‍ය ක්‍රම වේද ඒ තුලම තිබේ. එම නිසා ඕනෑම කෙනෙකුට එහි සත්‍යතාව පරික්ෂා කොට බැලිය හැකිය. 

පරලොව ජීවිතය හා සැසඳීමේදී මොලොව ජීවිතය සාගරයේ දැමු අල්පෙනෙත්ති තුඩකට ගෑවෙන ජලයේ තරම් වත් නැත. එසේ තිබියදී මරණයෙන් මතු ජීවිතය ගැන සුදානම් නොවී සිටීම මුග්ධ ක්‍රියාවක් නොවේද? එහි පාඩුව තමන්ටමය.

By Fasy Ajward, B.Sc(Sp.Phy)Hons.Japura,

Ex: Research officer at Ceylon Institute of Scientific and Industrial Research.

https://www.facebook.com/thetruepathofislam

http://truepath1.blogspot.com/

Twiter:- thetrue_path