ඉස්ලාම් දහම අනුව අකුසල් ක්‍රියාවන්හි ප්‍රතිවිපාක (Consequences of evil deeds in Islam)

  

ඉස්ලාම් දහම අනුව දැනුම හදවතෙහි ආලෝකය වේ. එසේම අකුසල් ක්‍රියාවන් නිසා හදවත අඳුරට පත් වන්නේය. මේ හේතුවෙන් යම් කෙනෙක් නිරන්තරයෙන්ම අකුසල් කරන විට පින් දහම් කිරීමට ඇති ආශාව නැතිවී යන්නේය. එය විෂම චක්‍රයක් ලෙස ක්‍රියා කරමින් අල්ලාහ්ගෙන් දුරස් වීමට බලපාන්නේය. නබිතුමාගේ හදිසයකට අනුව අකුසල් කරන තැනැත්තාට ලැබිය යුතු ප්‍රතිපාදන (provisions) බොහෝ දුරට අහිමිවේ. මේ නිසා ඔහු කොපමණ හම්බ කලත් කිසිදාක තෘප්තිමත් වන්නේ නැත. 

කෙනෙකුගේ හදවත අඳුරු වන විට ඔහු අල්ලාහ්ගෙන් ඈත්වන්නේය. එවැනි කෙනෙකුට වැරදි ක්‍රියාවල නියැලීම එදිනෙදා ජිවිතයේ සාමන්‍ය දෙයක් බවට පත් වනු ඇත. මේ හේතුවන් එවැනි කෙනෙකුට මනුෂ්‍ය ඝාතනයක් සිදු කිරීම හෝ ඉස්ලාම් දහම තහනම් කොට ඇති යන්ත්‍ර මන්ත්‍ර ගුරුකම් වැනි දේවල් සිදු කිරීම මහා පාපයක් ලෙස පෙනෙන්නේ නැත. තවද ඇතැම් අය සිදු කරනු ලබන වැරදි නිසා ඉස්ලාම් දහමින් අනිවාර්‍ය කොට ඇති සලාතය ඉටු කිරීම, උපවාස කිරීම, මුදල් හදල් තිබුනත් හජ් වන්දනය ඉටු කිරීම මහා බරක් ලෙස දැනෙන්නේය.

ඉස්ලාම් දහම අනුව සලාතය ඉටු නොකර සිටීම මාහා පාපයකි. එසේ කරන තැනැත්තා කිසිම අයුරකින් සෞභාග්‍ය ලඟා කර ගන්නේ නැත. නබිතුමා පැවසූ හැදීසයක සලාතයේ වැදගත්කම මෙසේ දැක්වේ. "අපටත් මුමීන් වරුන්ටත් අතර ඇති ගිවිසුම සලාතය යි. මේ නිසා යම් කෙනෙක් සලාතය පැහැර හරින්නේ නම් ඔහු කාෆිර් වරයෙකු වන්නේය" (අහ්මද්, ඉබ්නු මාජා, අබු දාවුද්, නසායි, තිර්මිසි). එසේම ස්වර්ගවාසින් නිරා වැසියන් දෙස බලා, "නුඹලාව නිරයට ඇතුල්කල දෙය කුමක්දැයි ප්‍රශ්න කරන්නෝය" (කුරානය 74:40) එවිට ඔවුන්, "අපි සලාතය ස්ථාපනය කරන්නන් අතර නොසියෙමු"යි පිළිතුරු දෙන බව කුරානයේ සඳහන් වේ (කුරානය 74:43). 

මුස්ලිම්වරයෙකු මහා පාපයන්ගෙන් වැලකී සිටින විට ඔහුගේ සලාතය නිසාද ඔහු ඉටු කරන උපවාසය නිසාද ඔහු දෙන zසකාත් නිසාද ඔහු  ඉටුකරන හජ් වන්දනය නිසාද සුළු පව් වලට සමාව ලැබේ. මේ හැරුණු විට මුස්ලිම්වරයෙකු දෛනිකව අල්ලාහ්ගෙන් සමාව අයැදීම පුරුද්දක් කර ගත යුතුය. එය නබිතුමාගේ සුන්නාවක් ද වේ. නබිතුමාගේ සෑම පවක්ම සමා කොට තිබියදීත් එතුමා දෛනිකව සිය වතාවක් අල්ලාහ්ගෙන් සමාව අයැද තිබේ. 

ඉස්ලාම් දහම අනුව දෙමව්පියන්ට අකීකරු වීම, ඥාතීන්ගෙන් තරහ වී වෙන්වීම, කාමය වරදවා හැසිරීම, සමලිංගික ඇසුර, පොලිය, අනාථ ළමයින්ගේ වස්තුව අයුතු ලෙස අත් පත් කර ගැනීම, උඩඟු කම, බොරු සාක්ෂි දීම, සුරාව, සුදුව, අහිංසක ස්ත්‍රීන් ගැන අපවාද නැගීම, සොරකම, හිංසා කිරීම, අයුතු ලාබ ලැබීම, සියදිවි හානිකරගැනීම, අල්ලස් දීම සහ අල්ලස් ගැනීම, ශාප කිරීම, ගිවිසුම් කඩ කිරීම ආදිය මහා පාපයන් ලෙස සැලකේ. එබැවින් ඒවායින් වැලකී සිටින කෙනෙකුගේ සුළු පව් වලට අල්ලාහ් සමාව දෙන බව මෙම කුර්ආන් වැකියෙන් පවසා ඇත. "නුඹලාට වලක්වනු ලැබූ දේවල් අතරින් මහා පාපයන්ගෙන් නුඹලා ඉවත් වන්නේ නම් අපි නුඹලාගේ (කුඩා) පාපයන් මකා දමන අතර නුඹලාව ශ්‍රේෂ්ඨ තැනකට (ස්වර්ගයට) ඇතුලත් කරමු" (කුරානය 4:31). 

කෙසේ වෙතත් අල්ලාහ්ට සමානයන් තැබීම මහා පාපයකි. එබැවින් යම් මුස්ලිම්වරයෙකු කොපමණ වැන්දත්, උපවාස කලත් අල්ලාහ්ට සමානයන් තබමින් සිටියදී මිය ගියේ නම් ඔහුට ස්වර්ගයට වරම් ලැබෙන්නේ නැත. මේ නිසා ඉස්ලාම් දහම ගැන මනා දැනුමක් තිබීමත් ඊට සරිලන කුසල් සිදු කිරීමත් අනිවාර්ය වේ. 

By Fasy Ajward.B.Sc(PhysicsSp)Hons.Japura.

Ex: Research officer at Ceylon Institute of Scientific and Industrial Research.

https://www.facebook.com/thetruepathofislam

http://truepath1.blogspot.com/