The True Path

ජ්‍යෝතිෂ්‍යවේදය ක්‍රි.පු.2000 තරම් පැරණිය. එය ඉන්දියානුවන්, චීන්නුන්, සහ මායා වරුන් අතර භාවිතයේ තිබුනත් පසු කාලයේදී මෙසපොතේමියාව, ග්‍රීසිය රෝමය වැනි රටවල් දක්වා පැතිර ගොස් තිබේ. එහෙත් නවීන විද්‍යාවේ දියුණුවත් සමග ජ්‍යෝතිශ්ශාස්ත්‍රය විශාල පසුබෑමකට ලක් විය. ඊට ප්‍රධාන හේතුවක් වන්නේ ග්‍රහවස්ත්තුවල පිහිටීමත් ඒවායේ බලපෑමත් නිසා මිනිසාගේ දෛවය කියවිය හැකි විද්‍යාත්මක ක්‍රමයක් සොයා ගැනීමට නොහැකි වීමය.  දාහත්වන සතවර්ෂයේ අගභාගය වන විට තාරකා විද්‍යාඥයින් සහ භෞතික විද්‍යාඥයින් එකතුවී ජ්‍යෝතිශ්ශාස්ත්‍රයේ කියැවෙන කරුණු ප්‍රශ්න කරන ලදී. එම ප්‍රශ්න කිරීමෙන් පසු ජ්‍යෝතිශ්ශාස්ත්‍රයට තිබුණු ශාස්ත්‍රීය මෙන්ම සෛද්දාන්තික වටිනාකම තව දුරටත් අඩු විය. නුතන විද්‍යාවේ දියුණුවත් සමග ජ්‍යෝතිශ්ශාස්ත්‍රය ගැන තිබුණු විස්වාසය තවත් පිරිහීමට පත් විය. නවීන විද්‍යාවෙන් ජ්‍යෝතිශ්ශාස්ත්‍රය මිනිසාගේ අනාගතය කියවීමට හැකි දෙයක් ලෙස පිලි ගන්නේ නැත. මුස්ලිම්වරුන්ගේ විශ්වාසය අනුව විශ්වය සහ එහි ඇති සෑම දෙයක්ම මවා පාලනය කරන්නේ අල්ලාහ් ය. ඒ අනුව සෑම ග්‍රහ වස්තුවක්ම අල්ලාහ්ගේ නියමය පරිදි අභ්‍යවකාශය තුල ඒවාට නියමිත ගමන්  ම

ඉස්ලාම් දහමෙහි විශ්වාසය සම්බන්ද මුලික ප්‍රස්තුතයන් හයක් තිබේ. ඒවා සම්බන්දයෙන් අල් කුරානය සහ නබිතුමාගේ හදිස් වලින් පැහැදිලිකිරීම් සිදු කොට ඇත. පහත දැක්වෙන්නේ එම කරුණු හය වේ.  අල්ලාහ් කෙරෙහි විශ්වාස කිරීම දේවදුතයින් ගැන විශ්වාස කිරීම අල්-කුරානයට පෙර පහළ වූ ආගම් ගැන විශ්වාස කිරීම  දහම් දෙසීමට පැමිණි නබිවරුන් ගැන විශ්වාස කිරීම විනිශ්චය දිනය ගැන විශ්වාස කිරීම.  දෙවියන්ගේ කැමැත්ත අනුව හොද-නරක සිදුවන බව විශ්වාස කිරීම අල්ලාහ් ගැන විශ්වාස කිරීම: අල්ලාහ් හැර වෙනත් දෙවි කෙනෙකු නැති බව ඉස්ලාමයේ මුලික විශ්වාසය වේ. අල්ලාහ් සම්බන්දයෙන් ඉතා සංශිප්තව මෙසේ අර්ථ දක්වා තිබේ. "පවසනු! අල්ලාහ් (කිසිමදෙයකට සම නොවන) එක්කෙනෙකි. අල්ලාහ් ස්වයංපෝෂිතයා ය. ඔහු (කිසිවෙකුව) ප්‍රසුත කලේ නැත, කිසිවෙකුගෙන් ඔහු ප්‍රසුත වුයේද නැත. තවද ඔහුට සමාන කිසිවෙකුත් නැත" (කුරානය 112:1-4). මෙම අර්ථ දැක්වීම අනුව ඔහුට සමාන වෙනත් කිසිම දෙවි කෙනෙකු නැත. ජේසු තුමා හෝ වෙනත් සාස්තෘ වරයෙක් දෙවියන්ගේ තත්වයට පත් විය නොහැක්කේ ඔවුන්ට ඉපදීමක් සහ මරණයක් තිබෙන නිසාය. තවද ඔවුන්ට සමාන තවත් බොහෝ අය සිටින්නේය. ඔවුන් අවශ

නබිතුමා මක්කාවේ සිට ජෙරුසලමටත් එහි සිට අහස් තරණය කොට අල්ලාහ් වෙතටත් ගිය ගමන මිහ්රාජ් වේ. එය නබිතුමා විසින් සිදු කල බලගතු ප්‍රාතිහාරයකි. එවැනි ගමනක් වෙනත් කිසිම නබිවරයෙකු විසින් සිදු කොට නැත. ප්‍රාතිහාරයක් යනු අල්ලාහ්ගේ උදව්වෙන් නබිවරුන් පමණක් සිදු කරනු ලබන හාස්කමකි. එවැනි දෙයක් නබිවරුන්ටම මිස වෙනත් කිසිවෙකුට කල නොහැකිය. ප්‍රාතිහාර වලදී සාමාන්‍ය භෞතික නීති ක්‍රියාත්මක වන්නේ නැත. එම නිසා එම ගමන කෙසේ සිදු වුයේ දැයි ප්‍රශ්න කල නොහැකිය. සෑම නබිවරයෙකු විසින්ම ප්‍රාතිහාරයන් සිදු කොට තිබේ. උදාහරණයක් ලෙස ඉබ්‍රාහිම් නබිතුමාව ගින්නට විසි කල අවස්ථාවේදී අල්ලාහ්ගේ උදව්වෙන් ගින්න ඔහුව පිලිස්සුවේ නැත. මුසා නබිතුමාගේ හැරමිටිය අල්ලාහ්ගේ උදව්වෙන් නාගයෙකු බවට පත් කළේය. එම හැරමිටියෙන්ම මුහුද දෙබෑ කොට ඇත. නබිතුමාගේ මිහ්රාජ් ගමනත් එවැනිම ප්‍රාතිහාරයකි. එම ගමන එක් රැයකදී මක්කාවේ සිට ජෙරුසලමේ පිහිටි බයිතුල් මුකද්දිස් වෙතටත් එහි සිට අල්ලාහ්ව හමු වීමටත් ගොස් ආපසු පැමිණ තිබේ. අල් කුරානය එම ගමන මෙසේ විස්තර කරන්නේය. "ශුවිශුද්ධවන්තයා වන ඔහු තම ගැත්තාව මස්ජිදුල් හරාම්හි සිට අවට පරිසරය භාග්‍යවත් කල මස්ජිදුල්

(    මිනිස් කළලයේ විවිධ අවස්ථාවන් පිළිබඳව අල් කුරානයේ විස්තර කොට ඇත. ඉන් එක් වැකියක පරිවර්තනය පහත දක්වා ඇත. "ඉන් පසු ඔහුව (ආදම්ගේ ප්‍රජාව) 'නුත්ෆා' (ශුක්‍රානු-ඩිම්බ එකතුව) ආරක්‍ෂිත තැනක තැන්පත් කෙළෙමු. පසුව එම 'නුත්ෆා' අවස්ථාව කැටියක් (අලකා) බවට පත් කෙළෙමු, එම කැටියෙන් අස්ථින් ඇති කළෙමු, ඉන් පසුව එම අස්ථින් මස්වලින් අවරනය කෙළෙමු; ඉන්පසු ඔහුව වෙනත් මැවීමක් බවට පත් කෙළෙමු" (කුරානය 23: 13-14). කුරානය පහළ වන යුගයේදී සරල කාචයක් පවා තිබුනේ නැත. එසේ නම් අල් කුරානයෙන් මෙවැනි දෙයක් පැවසිය හැකි වුයේ කෙසේද? මෙම කරුණු විද්‍යාඥයින් විසින් අධ්‍යනය කරනු ලැබුවේ කුරානය පහළ වී වසර 1000 ක් පමණ ගෙවී ගිය පසුව ඉතා සංකීර්ණ අන්වීක්ෂ යොදා ගැනීමෙන් ය. ඒ අනුව මිනිසාගේ ශුක්‍රානු ගැන මුලින්ම අධික්ෂ්න්ය කරනු ලැබුවේ හැම් සහ ලිව්වෙන්හොක් යන දෙදෙනා විසින් වර්ෂ 1677 දීය. මෙම කුර්ආන් වැකිය සම්බන්දයෙන් අදහස් දැක්වීම සඳහා ටොරොන්ටෝ විශ්වවිද්‍යාලයේ ව්‍යුහ විද්‍යාව පිලිබඳ මහාචාර්ය කිත් එල් මුවර් (Keith L Moore) මහතා වෙත යොමු කර තිබේ. ඒ අනුව ඔහු මෙම කුර්ආන් වැකිය ගැන දීර්ඝ ලෙස අධ්‍යයනය කල අතර එහි

ෂරියා නීතියට අනුව ඕනෑම දෙයක් කුසල් ක්‍රියාවක් බවට පත් වන්නේ ඒ සඳහා කුරානයෙන් හෝ හදිස් වලින් මුලාශ්‍ර සොයා ගත හැකි නම් ය. එසේ නොවන කිසිම දෙයක් දහමේ අංගයක් ලෙස පිලිගන්න්නේ නැත. එසේ තිබියදී "සලාතුන් නාරියා" ආරම්භ වන්නේ නබිතුමාගේ අභාවයෙන් සියවස් ගණනාවකට පසුවය. මේ හේතුවෙන් එයට කුරානයෙන් හෝ හදීස් ඇසුරෙන් හෝ මුලාශ්‍ර සොයා ගැනීමට කිසිම හැකියාවක් ලැබෙන්නේ නැත. නබිතුමාගේ හදිසයක සඳහන් වන අන්දමට දහමට අලුතින් එක්කරන ලද දේවල් බැහැර කල යුතු ය. තවත් හදිසයක සඳහන් වන්නේ දහමට අලුතින් එකතු කරන සියලුම ඇදහිලි නොමග ගිය දේවල් බවත් නොමග ගිය සියලුම දේවල් නිරයට බවත් ය. නබිතුමාගේ අභාවයෙන් පසු ගොතන ලද මෙම සලාතුන් නාරියා කාන්තාවන් එකතුවී පරායණය කරනු ලබන්නේය. එහෙත් ඉස්ලාම් දහමින් පෙන්වා දී ඇති බොහෝ දේවල් තිබියදී ඒවා ඉටු නොකර මෙවැනි අලුත් ඇදහිලි දහමේ අංගයක් ලෙස පිළිගෙන ඒවා සිදු කිරීම බලවත් වරදක් වේ.  සලාතුන් නාරියා වෙනුවට නබිතුමා වෙනුවෙන් පැවසිය යුතු සලවාත් කුමක්දැයි ෂරියාවෙන් පෙන්වා දී තිබේ. විශේෂයෙන්ම සලාතුල් ඉබ්රාහිමියා සලාතය ඉටු කිරීමේදී පරායනය කරන්නේය. ඒ අනුව අවශ්‍ය කෙනෙකුට එම සලවාතය තනිවම ඕනෑතරම් ප

ෂියා වරුන්ගේ ආරම්භය සිදු වන්නේ නබිතුමාගේ අභාවයෙන් දසක කිහිපයක් ගත වු පසුව ය. මිට ප්‍රධාන හේතුව අලිරලි තුමා සහ මු’ආවියා රලි තුමා අතර ඇතිවුණු යුද්දයකි. ආරම්භයේදී ෂියා දේශපාලන මුහුණුවරක් ගත් අතර පසුව ආගමික නිකායක් බවට පත් විය.  ශියාවරුන් විශ්වාස කරන්නේ මුහම්මද් නබිතුමාගෙන් පසු බලය හිමි විය යුත්තේ එතුමාගේ අනුප්‍රාප්තිකයන් වන අලි රලි තුමාට සහ ඔහුගෙන් පැවත එන ඉමාම්වරුන්ට බවයි. ශියාවරුන් අද වන විට තවත් බොහෝ නිකායන්වලට බෙදී ඇත. බෝරාවරුන් ද එම නිකායට අයත් වෙති.  ෂියාවරුන් පිළිපදින ඉස්ලාම් දහම නබිතුමා පෙන්වාදෙන ලද දහමම නොවේ. එම නිකායේ ඉස්ලාම් දහමට පටහැනි බොහෝ දේවල් එකතුකොට තිබේ. මේ නිසා  ශියාවරුන් ඉස්ලාම් දහමින් වෙන්වූ කොටසක් ලෙස සැලකේ. ඒ අනුව ඔවුන් අදහන දහම සහ ඉස්ලාම් දහම අතර අහසට පොලව මෙන් වෙනස්කම් දැකිය හැකිය. මේවා ගැන නිසි දැනුමක් නොමැති මුස්ලිම්වරුන් තම දරුවන්ව ෂියා මද්රසා පාසැල්වලට ඇතුලත් කිරීම ඉතා භයානකය. ඇයිද යත් ඔවුන්ගේ ඉගැන්වීම් ඉස්ලාම් දහමේ ඉගැන්වීම්වලට සහමුලින්ම වෙනස් වන නිසාය. අද ලංකාව තුලද ඔවුන්ගේ මතවාදය පතුරුවමින් අළුතින් පාසැල් ඇතිකරමින් තිබෙන නිසා මුස්ලිම්වරුන් අවදියෙන් සිටි