ජීවිතය පරීක්ෂාවක් වන්නේ ඇයි? (Why is life a test?)

ඉස්ලාම් දහම අනුව ලෞකික ජීවිතය පරික්ෂාවකි. එහි අරමුණ සැමට සාදාරනය ඉටුකිරීම යි. එසේ නොකළහොත් පින් දහම් කරන පාර්ශවයට අසාධාරණයක් සිදු වන්නේය. ඇයිද යත් යම් විදියකින් දෙවියන් සර්වබලධාරී නිසා පරික්ෂා නොකර එක් කණ්ඩායමක් ස්වර්ගයටත් තවත් කණ්ඩායමක් නිරයටත් දැමුවේ නම් නිරයට යන අය ඔවුන්ට පින් දහම් කිරීමට අවස්ථාවක් නොදී නිරයට දැමීම අසාධාරණ යැයි තර්ක කල හැකිය. ඒ අනුව සෑම කෙනෙකුටම පින් දහම් කිරීමට එක් අවස්තාවක් ලබා දී තිබේ.

ලෞකික ජීවිතයේදී මුහුණ දෙන පරීක්ෂාවන් පුද්ගලයාගෙන් පුද්ගලයාට වෙනස්ය. ඒ අනුව සෑම කෙනෙකුම ඔහුගේ තරමට ගැලපෙන පරිදි පරීක්ෂාවන්ට මුහුණ දිය යුතුව තිබේ. ඉන් සමත් වන අයට ලැබෙන කුලිය ස්වර්ගය වේ. ස්වර්ගයට යන මාර්ගය කටුක දේවල් වලින් ද නිරයට යන මාර්ගය පාපකාරී ආශාවන්ගෙන්ද  ආවරණය කොට තිබේ. මේ හේතුවෙන් ස්වර්ගය අත්කර ගැනීම සඳහා නොයෙකුත් කටුක අත්දැකීම් වලට මුහුණ දීමට සිදු වන්නේය. එහෙත් නිරය කිසිම අපහසුතාවයකින් තොරව තම ආශාවන් පසු පස යාමෙන් ලඟා කර ගත හැකි වන්නේය. කුරානයේ එක් තැනක මෙසේ සඳහන් වේ. "නියත වශයෙන්ම අපි යම් තරමක බියෙන්ද, කුසගින්නෙන්ද, සම්පත් හා ජීවිත මෙන්ම පලදාව ආදියෙහි ඇතිවන අලාභ තුලින්ද නුඹලාව පරික්ෂා කරන්නෙමු. (එහෙත්) ඉවසිලිවන්තයින්ට නුඹ සුබාරංචි පවසන්න. ඔවුහු කව්රුන්ද යත් තමන්ට කිසියම් විපතක් ඇතිවන විට 'නියතව අප අල්ලාහ්ටම අයත් වුවන් ය. තවද, අප ඔහු වෙතටම යන්නෙමු'යි පවසන්නෝය. එවැනි අයට ඔවුන්ගේ සමිඳුන්ගේ දායාදයන්ද, කරුණාවද හිමි වේ. යහමග ලැබුවන් ඔවුන්මය" (කුරානය 2:155-157). 

ස්වර්ගයේ ජිවිතයට කෙළවරක් නැත. එහිදී ස්වර්ගවාසින් සිතන පතන සියලුම දේවල් ලැබෙන්නේය. ලෙඩ දුක් ඇතිවන්නේ නැත. වයසට යන්නේ නැත. ඔවුන් සදාකල් තරුණ්‍යයයේ පසු වන්නේය. එසේම නිරා වැසියන්ට ද නැවත මරණයක් ඇතිවන්නේ නැත. ඒ අනුව ඔවුන්ටද සදාකල් නිරයේ ජිවත් වීමට සිදු වන්නේය. කෙසේ වෙතත් ඇතැම් අය කල වැරදි වලට සරිලන දඬුවම් විඳීමෙන් පසු ස්වර්ගයට යන්නේය.

නිරයේ කිසිම සිසිලක් නැත. එහි වැසියන්ට තිපාසය සඳහා පානය කිරීමට ලැබෙන්නේ ලෝදිය මෙන් රත්වූ දියරයන්ය. ඔවුන්ට ලැබෙන කෑම zසක්කුම් නමැති කටු සහිත ගෙඩි වර්ගයකි. ඒවා අනුභව කිරීමෙන් ඔවුන්ගේ කුස ගින්න සංසිඳෙන්නේ නැත. නිරා වැසියන්ගේ සම පිලිස්සී යන සෑම විටම නැවතත් අලුත් සමක් ලැබෙන්නේය. ඒ අනුව ඔවුන් නිරන්තරයෙන්ම වේදනාවට ලක් වන්නේය. කෙසේ වෙතත් දෙවියන් කිසිවෙකුට අසාධාරණයක් සිදු කරන්නේ නැත. 

ආරම්භයේ සිටම මිනිසාට වැරදි මාර්ගයෙන් නිවැරදි මාර්ගය පෙන්වා දීම සඳහා ආගමක් පහල කොට තිබේ. එම ආගම ක්‍රියාවෙන්ම පෙන්වීම සඳහා සිය දහසකට වඩා නබිවරුන් මෙලොවට පැමිණ තිබේ. එසේ පැමිණි මුල්ම නබිවරයා ආදම් තුමය. අවසාන වරට පැමිණියේ මුහම්මද් නබි තුමා  ය. මෙම නබිවරුන් දෙදෙනාට අමතරව තවත් නබි වරුන් සිය දහසකට වඩා මෙලොවට පැමිණ තිබේ. එම නබිවරුන් 25 දෙනෙකුගේ නම් පමණක් කුරානයේ සඳහන් වන්නේය. සෑම නබිවරයෙකුම දේශනා කලේ එකම දෙවිකෙනෙකුගෙන් පැමිණි ආගම වේ. 

දහම දේශනා කිරීමට පැමිණි සෑම නබිවරයෙකුම පරීක්ෂාවන්ට මුහුණ පා තිබේ. එය දෙවියන් නියම කොට ඇති ක්‍රියා පිළිවෙත ද වේ. ඒ අනුව මිනිසුන් අතරින් වැඩියෙන්ම පරීක්ෂාවන්ට ලක්වන්නේ දෙවියන්ට වඩාත් සමීප අයයි. සහබාවරුන් හෙවත් නබිතුමාගේ අනුගාමිකයින් මුස්ලිම්වරුන් අතරින් අල්ලාහ්ට වඩාත් සමීප උදවිය වේ. ඒ අනුව නබිවරුන්ගෙන් පසු වඩාත්ම පරීක්ෂාවන්ට මුහුණ දුන්නේ ඔවුන්ය. උදාහරණයක් ලෙස උමෙයියාගේ වහලෙකු ලෙස සිටි බිලාල් රලි තුමාව උමෙය්යා විසින් අමානුෂික අන්දමින් වද හිංසනයන්ට ලක් කොට ඇත. එහෙත් ඔහු ඒවා ඉවසා දරාගෙන අල්ලාහ්ගේ ඒකීයත්වය නැවත නැවත උච්චාරණය කළේය. එසේම යාසීර් රලි තුමාව ඉස්ලාමයේ සතුරන් විසින් දෙකට ඉරා ඝාතනය කළේය. තවද කබ්බාබ් රලි තුමාව ගිනි අඟුරු මත නිදා ගැනීමට සලස්වා තිබේ. මේ අන්දමට මොන තරම් කෘර වද හිංසාවන්ට සහාබා වරුන් මුහුණ දුන්නත් ඒවා ඉවසා ගත්තේය. අදත් මුස්ලිම්වරුන් නොයෙකුත් අකාරයේ පරීක්ෂාවන්ට මුහුණ දෙන්නේය. එහෙත් සැබෑ මුස්ලිම්වරුන් එම පරීක්ෂාවන් ඉවසා ගන්නේය. දෙවියන් කෙරෙහි විශ්වාසයෙන් යුතුව ඉවසීමට ලැබෙන කුලිය ස්වර්ගය වේ.

By Fasy Ajward.B.Sc(Special)Hons.

Ex: Research officer at Ceylon Institute of Scientific and Industrial Research.

https://www.facebook.com/thetruepathofislam

http://truepath1.blogspot.com/