අල්ලාහ්ට නැමැදිය යුත්තේ ඇයි? (Why should we worship Allah?)

මිනිසා ඉබේ ඇතිවූ ජීවියෙක් නොවේ. එසේම පිළිම වලින් මිනිසාව නිර්මාණය කලේද නැත. යුදෙව්, කිතුනු සහ ඉස්ලාම් යන ප්‍රධාන ආගම් වලින් පවසන්නේ මුල්ම මිනිසා වන ආදම් තුමාව අල්ලාහ් තම අතින්ම නිර්මාණය කල බවයි. මෙතරම් උසස් නිර්මාණයක් කලේ අල්ලාහ්ව තේරුම් ගෙන ඔහුට නැමදිමට යැයි කුරානය පවසයි. 

කුරානයේ සඳහන් වන ආකාරයට අල්ලාහ් මිනිසාව මැව්වේය. ඔහු මිනිසාට කතා කිරීමට ඉගැන්නුවේය (කුරානය 55:3-4). අල්ලාහ්ව තේරුම් ගෙන ඔහුට නැමදීම මිනිසාගේ වග කීමකි. එම හැකියාව මිනිසාට හැර මිහිපිට ජිවත් වන වෙනත් කිසිම ජීවියෙකුට නැත. එබැවින් ස්වර්ගය සහ නිරය පවතින්නේ මිනිසා වෙනුවෙන් ය.

මිනිසාගේ විශේතත්වය වන්නේ ඔහුට හරි හෝ වැරදි දේවල් තෝරා ගැනීමේදී ස්වයං තීරණ ගැනීමට හැකි වීමයි. එවැනි හැකියාවක් දේවදුතයින්ට පවා නැත. එබැවින් දේවදුතයින් අල්ලාහ්ගේ නියෝග ඒ අයුරින්ම ක්‍රියාත්මක කරන්නේය. මිනිසාට තමන් කැමතිනම් අල්ලාහ් පෙන්වා දෙන නිවැරදි මාර්ගය පිළිපැදීය හැක. නැතිනම් වැරදි මාර්ගය තෝරා ගත හැකිය. යම් කෙනෙක් වැරදි මාර්ගය තෝරා ගැනීමට හැකියාව තිබියදීත් නිවැරදි මාර්ගය තෝරා ගන්නා විට දේවදුතයින්ට වඩා උසස් තත්වයට පත් වේ. 

මිනිසා තරම් සංකීර්ණ ජීවියෙක් මිහිතලය මත තවත් නැත. මිනිස් මොලය අතිනවීන පරිගණකයකට වඩා දියුණුය. එසේම ඇස, කන, නාසය, දිව සහ අනෙක් අවයව වලට සරිලන ආදේශ නැති තරම්ය. මිනිසාට මෙතරම් දේවල් ලබා දී තිබියදීත් අල්ලාහ් වෙනුවට වෙනත් දේවල් වලට නැමදිම හරිද?

මිනිසාට නිවැරදි මාර්ගය පෙන්වා දීම සඳහා බොහෝ නබිවරුන් මෙලොවට පැමිණ තිබේ. නබිවරුන් යනු මිනිසුන් අතරින් තෝරාගන්නා ලද විශේෂ නියෝජිතවරුන් ය. ඔවුන් අල්ලාහ්ගේ නියෝජිතවරුන් බව ඒත්තු ගැන්වීම සඳහා මිනිසාට කල නොහැකි මහා ප්‍රාතිහාරයන් පෙන්වා තිබේ. උදාහරණයක් ලෙස ජේසු තුමා මළවුන් නැගිටුවා ඇත. උපතින්ම අන්ද වූ අයට පෙනුම ලබා දී තිබේ. එසේම මුසා නබිතුමා ඔහුගේ සැරයටිය නාගයෙකු බවට පත් කොට ඇත. තවත් අවස්ථාවකදී එම සැරයටිය යොදාගෙන මුහුද දෙබෑ කරන ලදී. මුහම්මද් නබිතුමා ද එදා සිටි ජනතාවට සඳ දෙපලු කොට පෙන්නුවේය. අල් කුරානය අදටත් ජීවමාන ප්‍රාතිහාරයකි. 

අල් කුරානය මෙතෙක් පහළ වූ දහම් පණිවිඩවලින් වෙනස් වන්නේ එය ආරක්ෂා කිරීමේ වගකීම අල්ලාහ් ඔහු වෙතම පවරාගෙන තිබීම නිසාය. කුරානය පහළ වී වසර එක්දහස් හාර සිය පනහක් ගෙවී ගොස් ඇතත් එහි කිසිම වෙනසක් සිදු වී නැත. 

මිනිසා උපදින්නේ අල්ලාහ් පිලිබඳ හැඟීමත් සමගය. එය දැක ගත හැක්කේ ඕනෑම අකර තැබ්බකදී මිනිසා දෙවියන්ට ආමන්ත්‍රණය කිරීම දැකීමෙනි. එහෙත් මිනිසාට නිවැරදි මාර්ගය අත්කර ගැනීමට ප්‍රධාන බදාවන් වන්නේ මිනිසාගේම පහත් අසාවන් සහ සාතන් ය. 

සහිහ් මුස්ලිම් ග්‍රන්ථයේ නබිතුමා පවසන ලද හදිසයක් උබාදා ඉබ්නු සාමිත් රලි තුමා මෙසේ සඳහන් කරයි: "යම් කෙනෙක් අල්ලාහ් හැර වෙනත් දෙවි කෙනෙක් නැති බවත් මුහම්මද් සල්ලල්ලාහු අලෛහි වසල්ලම් තුමා අල්ලාහ්ගේ දුතයා බවත් විශ්වාස කරන්නේ නම් ඔහුට අල්ලාහ් නිරය තහනම් කරන්නේය" (මුස්ලිම්:26). මෙය ඉතා පහසු කරුණක්ව තිබියදීත් බොහෝ අය එම අවස්ථාවෙන් ප්‍රයෝජන ගන්නේ නැත. 

නබිතුමා පවසන ලද හදිසයක් උස්මාන් රලි තුමා මෙසේ සඳහන් කොට ඇත. "යම් කෙනෙක් අල්ලාහ් හැර වෙනත් දෙවි කෙනෙක් නැති බව විශ්වාස කරමින් සිටියදී මිය ගියේ නම් ඔහු ස්වර්ගයට ඇතුලත් වන්නේය" (මුස්ලිම්, මිශ්කාත් වෙළුම 1:58). මෙම හදිසය අනුව ස්වර්ගය ලබා ගැනීම සඳහා අවම සුදුසුකම වන්නේ අල්ලාහ්ව විශ්වාස කිරීම යි. එමගින් නිමක් නැති ස්වර්ගය ලබා ගැනීමේ වාසනාව උදා කර ගත හැකිවේ. 

මෙතරම් දැනුවත් කර තිබියදීත් මිනිසා තමන්ට ලැබී ඇති වරප්‍රසාදය අනුව අල්ලාහ්ව විශ්වාස කිරීමෙන් වැලකී වෙනත් දෙවිවරු තෝරා ගත්තේ නම් මතු ජීවිතයේදී පිහිට පැතිය යුත්තේද ඔවුන්ගෙන් මය.

By Fasy Ajward.B.Sc(Physics Special) Hons.
Ex: Research officer at Ceylon Institute of Scientific and Industrial Research.

https://www.facebook.com/thetruepathofislam
http://truepath1.blogspot.com/
Twiter:- thetrue_path