ඉස්ලාමයේ දෙවන කුළුණ වන සලාතය (Prayer, the second pillar of Islam)

ඉස්ලාමයේ අනිවාර්ය කොට ඇති කරුණු පහෙන් දෙවැන්න සලාතය වේ. එම වගකීම නබිතුමාට පවරනු ලැබුවේ මිහ්රාජ් ගමනේදීය. ඒ අනුව සලාතය ඉස්ලාම් දහම තුල ඉතා වැදගත් ස්ථානයක් උසුලයි. ඉස්ලාමයේ නියම කොට ඇති අනෙක් වගකීම් වලට යම් නිදහස් කිරීම් තිබුනත් සලාතය සඳහා එවැන්නක් නොමැත. ඒ අනුව නිරෝගී කෙනෙක් වුවත් රෝගී නෙකේ වුවත් ගමනක යෙදි සිටියත් නිවසේ සිටියත් සලාතය ඉටු කළ යුතුය. අල්ලාහ් වඩාත්ම ප්‍රිය කරන ක්‍රියාව කුමක්දැයි ඉබ්නු මසුද් රලි තුමා විමසු කල්හි නබිතුමා පවසා ඇත්තේ සලාතය ඊට නියමිත වෙලාවේදී ඉටු කිරීම බවයි (බුහාරි, මුස්ලිම්). එසේම බුරෛදා රලි තුමා නබිතුමා පැවසූ හදිසයක් මෙසේ දැනුම් දෙන්නේය. "අපටත් ඔවුන්ටත් (ඉස්ලාම් නොවන අයටත්) අතර වෙනස සලාතය යි. එබැවින් එය පැහැර හරින්නා නියත වශයෙන්ම ආගමක් නොඅදහන්නෙක් වේ" (අහමඩ්, තිර්මිසි, නසායි, ඉබ්නු මාජා, උපුටාගැනීම මිශ්කාත්). 

සලාතය නිසි පරිදි ඉටු කිරීමෙන් දැනුවත්ව හෝ නොදැනුවත්ව කෙරුණු සුළු පව් වලට සමාව ලැබේ. අබු හුරෛරා රලි තුමා වාර්තා කරන හදිසයක දැක්වෙන අන්දමට දෛනිකව සිදු කරනු ලබන පස්වේලා සලතය නිසාද එක් ජුම්මා සලාතයක සිට තවත් ජුම්මා සලාතයක් දක්වාද එක් උපවාස මාසයක සිට තවත් උපවාස මාසයක් දක්වාද අතර සිදුවන වැරදි වලට එමගින් සමාව ලැබෙන්නේය. මේ සඳහා පිළිපැදිය යුතු කොන්දේසිය වන්නේ මහා පාපයන්ගෙන් වැලකි සිටීම යි (සහිහ් බුහාරි, සහිහ් මුස්ලිම්).

මිනිසාගේ දියුණුව රඳා පවතින්නේ අල්ලාහ් සමග පවතින බැඳීම මතය. උදාහරණයක් වශයෙන් නිවසක ඇති ප්‍රධාන විදුලි ෆියුසය පෙන්වා දිය හැකිය. යම් විදියකින් එය පිලිස්සී ගියහොත් නිවසටම විදුලිය ලැබෙන්නේ නැත. එවිට මොන තරම් විදුලි උපකරණ සවි කොට තිබුනත් ඒවායින් වැඩක් ගත නොහැකිය. එසේම අල්ලාහ්ව විශ්වාස නොකරන තැනැත්තා මොනතරම් කුසල් කරත් ඒවාට කුලියක් ලැබෙන්නේ නැත. මේ හේතුවෙන් සලාතය අනිවාර්ය කල පසු සහාබාවරුන් කිසිවෙකු කිසිම හේතුවක් නිසාවත් සලාතය පැහැර හැරියේ නැත. ඒ අනුව ඔවුන් යුධ පිටියේදී ද සලාතය ඉටු කළෝය. අද මෙන් නොව එදා සිටි කුප්‍රකට මුනාෆික් වරයෙකු වන අබ්දුල්ලා ඉබ්නු උබෙයි සහ ඔහුගේ සහචරයන් ද මස්ජිදයට ගොස් සාමුහික සලාතය ඉටු කළෝය. එහෙත් අද සිටින බොහෝ මුස්ලිම්වරුන් සලාතය මග හරින්නේය. එය මුස්ලිම්වරුන්ගේ පරිහානියට ප්‍රධාන හේතුවකි. 

සලාතය නිසි පරිදි ඉටු කිරීමෙන් අල්ලාහ්ගේ උදව් ඍජුවම ලබා ගැනීම සඳහා මාර්ගය විවුර්ත වන්නේය. සලාතය ගැන කුරානයේ මෙසේ සඳහන් කොට ඇත. "ඉවසීමෙන් සහ සලාතය ඉටු කිරීමෙන් (අල්ලාහ්ගෙන්) උදව් පතන්න. නියතවශයෙන්ම එය (අල් කාශිඌන් වරුන්ට) අල්ලාහ් කෙරෙහි සත්‍ය විශ්වාසවන්තයින්ට හැර අනෙක් අයට බරක් වේ" (කුරානය 2:45). තවත් විටක සලාතය ස්වර්ගයේ යතුර බව නබිතුමා අවධාරණය කොට පවසා ඇත. 

දෛනිකව පස් වතාවක් සලාතය ඉටු කිරීම නිසා අල්ලාහ් පිලිබඳ විශ්වාසය ප්‍රකුර්තිමත් වේ. මුස්ලිම්වරයෙක් සලාතය ඉටු කිරීම විදුලි කෝෂයක් දිනකට පස් වතාවක් ආරෝපණය කිරීමට උපමා කල හැකිය. ඒ අකාරයටම නොයෙකුත් හේතුන් නිසා අල්ලාහ් සමග ඇති සම්බන්දය හීන වන විට සලාතය නිසා එය නැවත ශක්තිමත් වන්නේය. 

මිනිසාට අල්ලාහ්ගෙන් ලැබී ඇති ආනිසංස අප්‍රමාණය. උදාහරණයක් ලෙස අපට ලැබී ඇති ඇස් දෙකේ වටිනාකම මුදලින් තක්සේරු කල නොහැකිය. අනෙකුත් අවයව ගැනත් එසේමය. එසේ තිබියදී එක් සලතයක් වෙනුවෙන් විනාඩි කිහිපයක් වැයකිරීම කිසිසේත්ම ප්‍රමාණවත් නැත. කෙසේ වෙතත් අල්ලාහ් අපට අනිවාර්‍ය කොට තිබෙන්නේ දිනකට පස්වතාවක් සලාතය ඉටු කිරීම සඳහාය. එහෙත් කැමති අයට අනිවාර්‍ය සලාතයට අමතරව වෛකල්පික සලාතයන් ද ඉටු කල හැකිය. එමගින් අල්ලාහ්ට වඩාත් සමීප වීමේ අවස්තාව උදා වේ. නබිතුමාගේ සියළු පව් සමා කොට තිබියදීත් දිනපතාම වෛකල්පික සලාතයන් ඉටු කළේය. එය අපටද ආදර්ශයකි.

සලාතය ඉටු කිරීම සඳහා වුළු කිරීම අනිවාර්ය වේ. වුළු නොමැතිව සලාතයක් නැත. තවද සලාතය පුර්ණ වීම සඳහා එහි ඉරියව් නිසි පරිදි ඉටු විය යුතුය. ඇයිද යත් සලතය ඉටු කරමින් සිටි සහාබි වරයෙකුගේ ඉරියව් නිසි ලෙස ඉටු නොවීම නිසා  නැවත එම සලාතය කරන ලෙස නබිතුමා අණ කොට තිබේ. සලාතයේ ඇති වැදගත්ම කරුණ වන්නේ නමදින තැනැත්තා අල්ලාහ්ව බලා සිටින හැඟීමෙන් එය ඉටු කිරීම යි. එසේ කල නොහැකි නම් අල්ලාහ් අපව බලා සිටින හැඟීමෙන් සලාතය ඉටු කල යුතුය.

By Fasy Ajward.B.Sc (Sp.Phy) Hons.Jpura,

Ex: Research officer at Ceylon Institute of Scientific and Industrial Research.

https://www.facebook.com/thetruepathofislam

http://truepath1.blogspot.com/

Twiter:- thetrue_path